Konrad Ambroziak w swoim wykładzie w ramach I Konferencji Online 3 Fali Terapii behawioralnych, która odbyła się 8 grudnia 2019 , bardzo jasno i klarownie opowiedział o terapii nastolatków.
Wiemy kim jest dziecko. Chronimy je, dbamy o nie. Dorosły to ktoś samodzielny, kto ma prawa i obowiązki. Nastolatek to ktoś pomiędzy: traci przywileje bycia dzieckiem ale nie ma jeszcze przywilejów osoby dorosłej. Nie jest to sytuacja godna pozazdroszczenia. Adolescencja to naprawdę trudny czas w życiu człowieka. Badania pokazują, że nastolatki są szczególnie narażone na zaburzenia depresyjne. W europejskim kręgu kulturowym bunt nastolatka zaczyna się już około 11-13 roku życia. Rodzice muszą być świadomi że:
- Popęd seksualny jest najsilniejszy w wieku nastoletnim
- Nastolatki to sowy: najbardziej aktywni są późnym wieczorem i mają ogromne problemy ze wczesnym wstawaniem
- Nastolatki mają duży apetyt
- Nastolatki poszukują wrażeń. Dzięki temu zdobywają doświadczenie, budują swoją tożsamość, poszukują wartości
- Nastolatki niezwykle silnie doświadczają emocji
- Grupa rówieśnicza to najważniejszy punkt odniesienia dla każdego nastolatka
- Konflikty z rodzicami są nieuniknione, normalne i rozwojowe
- Depresyjność i lękowość jest większa w tym wieku i minie
- Nastolatki marzą! Czasami są ucieczką od rzeczywistości, szczególnie tej trudnej i sprawiającej cierpienie
W terapii nastolatków psychoterapeuta wspiera cele nastolatka zatem kluczowa jest motywacja do terapii. Co ważne chodzi o motywację młodego człowieka, nie rodzica. Terapeuta wspiera bowiem nastolatka w jego kryzysie rozwojowym. Ważne by rodzice również uświadamiali sobie, że psychoterapeuta młodzieży zobowiązany jest do lojalnści wobec swojego młodego klienta.
Zatem mimo, że to zwykle rodzice płacą za psychoterapię to bez zgody ich dziecka, nie zostaną im ujawnione żadne informacje dotyczące wspólnej pracy z terapeutą. Wyjątkami są sytuacje zagrażające życiu lub zdrowiu młodego człowieka. Wtedy, obowiązkiem terapeuty jest poinformować rodziców o istniejących niebezpieczeństwach. Nawet wtedy jednak, konieczna jest rozmowa na ten temat z klientem psychoterapii i próba włączenia go w świadome unikanie sytuacji zagrażających jego życiu lub zdrowiu.